Białoruś, właściwie jak to się zaczyna?

Właściwie jak to jest, gdy się wjeżdża na Białoruś? Więc najpierw jest pociąg i Brześć. I pierwsze co w tym Brześciu, to dziwisz się, że ON, czyli Lenin, że on rzeczywiście tam stoi. Z lewej strony rzeki ludzie biegają do tesco, prowadzą prywatny biznes i czasem niektórzy zaczytują się w Korwinie, a na prawym brzegu - Włodzimierz Ilicz. Jak gdyby nigdy nic, zupełnie jakby nic się nie zmieniło od jakichś stu lat.




Najpierw jednak przejeżdżasz przez Polskę, kraj stereotypu. Więc straszą cię po drodze, chociaż mieszkają nad Bugiem, ale po lewej stronie, a więc straszą cię, że ci po prawej, chociaż na wioskach po lewej i po prawej ciągną tak samo te samogłoski i piją tyle samo wódki, to jednak ci z lewej źle mówią o tych po prawej. Że pobiją, okradną, porwą. A ci po prawej? Mają nawet ulicę Mickiewicza, to chyba nie są tacy źli.


Idziesz do kibla. Dajmy na to: na dworcu w Brześciu. 700 rubli. Odliczasz: jedna, dwie, trzy, cztery, pięć, sześć, siedem setek. Cały stos banknotów za jeden prosty sik. To prowokuje jakieś zupełnie filozoficzne rozważania: dałem 700? Za sikanie? I tyle papieru, pomyśl, 7 długich, prostokątnych banknotów z obrazkiem narodowego teatru. Ale może być ich więcej: można teatr zamienić na dwie brzeskie twierdze, a każdą twierdzę na 5 bibliotek narodowych. Pisuar za 70 bibliotek. 14 twierdz za kabinkę. Mnogość nominałów, sterty banknotów. Państwo milionerów. Nawet cyganka siedzi z pokaźnym naręczem waluty.

Po prawej stronie rzeki pracują. Praca wre. Remonty uniemożliwiają spokojne przejście po miastach. Metry betonu, litry tynku. Dworce z bardzo porządnych przepoczwarzają się w bardziej porządne i jeszcze czystsze niż były. Ale pracują przecież nie tylko po prawej stronie rzeki. Pracują na całym świecie, a jednak to po prawej stronie rzeki dworce są czyste, a na ścianach nie ma graffiti. Porządek po prawej stronie rzeki budują jednak także kobiety. Ich pracę się szanuje. W ogóle jest dużo szacunku. I spokoju.

Oglądasz. Widzisz, w tym szarobetonowym świecie jest też miejsce na miłość (odpowiednio szarą i betonową) i wszystkie mody jakie zna współczesny świat. Sasza i Ola i wielu innych wieszają te swoje kłódki na moście przez fosę w twierdzy Brześć. Twierdzy-bohater w mieście-bohater. Twierdzy-z-cegły w mieście-z-betonu. Zaraz pojedziesz dalej. Pada deszcz i wszyscy kryją się pod wielkim monumentem sowieckiego żołnierza. Jest tam też starszy mężczyzna z rowerem. Pytasz go, czy możesz zrobić zdjęcie, a on uśmiecha się wstydliwie i odmawia.